Yeniden merhaba..
Bir önceki yazımda da belirttiğim gibi, iş yerinde günler yoğun geçiyor, geç saatlerde çıkıyoruz bu ara.. Hayat telaşına öyle bir düşmüşüz ki, bazen çok önemli şeyleri kaçırabiliyoruz. Aslında kaçırmak da denemez tam olarak.. Dün akşam yemek hazırlarken tv de verilen son dakika haberiyle öğrendim 13 şehidimizi.. Eşim ve ben bir süre tv karşısında öyle kalakaldık, yemeği falan unuttuk.. Kanallar gezip başka haber gelmeyince sofraya geçtik, bu konu üzerine uzun uzun konuştuk, çok üzüldük L
13 can gitti, 13 aile yandı dün.. Sevdikleri yanında olanlar, kendini şanslı görenler oldu tabii aramızda.. Ama olaya bütün olarak bakınca şans bunun neresinde? Bir gün bizim başımıza ya da sevdiklerimizin başına bunun gelmeyeceğini nerden biliyoruz ki.. Çok etkilendiğim bu olayı yazmak konusunda kararsızdım, daha doğrusu bloga karamsar bir yazı eklemek konusunda kararsız kaldım, o yüzden bir şiir eklemiştim.. Ama sevgili e.n.k bazı şeylerin kafama dank etmesini sağladı.. Evet, kelimenin tam anlamıyla böyle oldu. Onun konuyla ilgili yazısını, vatanı tanımlayışını okuyunca, yazmak için cesarete geldim sanırım..
Bize ne oldu böyle ? Günlerdir Fenerbahçe şike soruşturması var TV de, gazetede, heryerde.. Kim haklı kim haksız, kim tutuklandı, hepsi mercek altında.. Ali Taran gitmiş kendinden bilmem kac yaş küçük olan Ayşe Özyılmazel’le evlenmiş.. Konuşuldu, yazıldı, çizildi.. Bir çok blogda bu konu ile ilgili yazılara denk geldim.. Elbette yazıp konuşacağız bu konuları, ama ya şehitlerimizi neden yazmayalım değilmi? Neden tepkimizi bu konuda esirgeyelim? Fenerbahçeliler birlik örneği gösterip eylem yaptılar tutuklamalarla ilgili, belki doğru belki yanlış bir davranış ama bir tepki gösterdiler sonuçta, bir açıklama istediler.. Peki ya şimdi, İstanbulda sokağa çıkan var mı şehitlerimiz için? Bursa’da bir hareketlenme olmuş, en azından bu sevindirici, hala tepkisini gösterebilen insanlar var.. Biz bloggerlar birçok şeyi buradan paylaşıyoruz birbirimizle, bunu da paylaşalım, herkes kendince birşeyler yazsın, tepki versin.. Son bulsun artık bu kara haberler, dilerim son olsun..
O acı listeyi de paylaşmak istiyorum.. Bilelim ki, yurdumuzun farklı farklı şehirlerinden 13 kişi, bizim için savaş verdi, şehit oldu :(1.Uzm.J.I.Kad.Çvş. Gökhan Yıldırım (2006-709) (Adana/Ceyhan)
2.J.Uzm.Çvş. Mustafa Güney (2009-309) (Adana/Yüreğir)
3.J.Uzm.Onb. Fahrettin Aksu (2009-586) (Hatay/Kırıkhan)
4.J.Komd.Çvş. Mehmet Kaz (Gaziantep/Nizip)
5.J.Komd.Çvş. Emrah Eker (Giresun/Dereli)
6.J.Komd.Çvş. Necmettin Torun (Samsun/Alaçam)
7.J.Komd.Çvş. Ufuk Başarı (Konya)
8.J.Komd.Çvş Noyan Aydın (Zonguldak/Ereğli)
9.J.Komd.Onb. Aykut Delimehmetoğlu (Bursa /İnegöl)
10.J.Komd.Er. Barış Çiçekdağı (Gaziantep)
11.J.Komd.Er. Vefa Çelik (Ağrı)
12.J.Komd Er. Ethem Okkay (Şanlıurfa/Payamlı)
13.J.Komd.Er. Gökhan Kaplan (Tekirdağ/Şarköy)
Başımız sağolsun!
İste demek istediğim senin yazdiklarindi neden tepkimizi göstermeyelim neden karamsar diye es gecelim bence üstüne gidilmesi gereken bir konu bu bulamadığı çantanın üzüntüsünden uyuyamayan insanlar gördüm neden bu kardeslerimiz icin birbirimizi uzmekten cekiniyoruz ! Yazalim paylasalim birlikte uzulelim uzulmezsEk ayip olmaz mi , uykulsrimiz kaçmaz mı
YanıtlaSilSagol bu yaziyi okumak bana iyi geldi ..